Dop. Adm.: Marcus Laurier urodzony 24.12.1986 r. został zamordowany 21.10.23r. w siedzibie Replica Minds za zdradę, nie tylko podziemia. rest in peace.
Godność: Marcus Laurier
Pseudonim:Lynx
Wiek: 37, urodzony 24.12.1986 r.
Pochodzenie: Nowy Jork, Brooklyn.
Rodzina:-
Jackob [60 l.] i Kate [58 l.] Laurier - Rodzice spierdzielili z NY do innego miasta w USA i żyją sobie radośnie na emeryturce.
- Syn –
Rain Cedric Ivers [17 l.] - mieszka z Lynxem od niedawna, był niechcianym dzieckiem i wychowywała go jego matka. Kiedy zmarła [na temat jej śmierci Lynx niewiele wie], on dowiedział się dopiero po kilku miesiącach i odnalazł go na ulicy. Uznał, że to w sumie jego krew, więc postanowił się nim zająć i zabrał go do siebie. Od tamtego dnia codziennie żałuje swojej decyzji bo nie łączą go z synem zbyt ciepłe stosunki. Z matką Raina – Elisabeth Ivers – nie utrzymywał kontaktu dokąd się dowiedział, że jest w ciąży z nim i urodziła mu syna.
Grupa: Rząd
Ranga: Policjant, sierżant
Mieszkanie: byly Brooklin
Charakter: Lynx jest człowiekiem, który nie jest najłatwiejszy w obyciu. Jest uparty jak osioł, uważa, że zawsze ma rację i nie potrafi przyznać przed kimś, że się mylił, chociaż sam czasem wie, że był w błędzie. Nie potrafi okazywać uczuć i uważa, że takimi rzeczami przejmują się wyłącznie baby i pierdoły. Kiedy się zdenerwuje to potrafi stracić nad sobą panowanie i stać się brutalny, a potem mimo, że czuje się paskudnie, nie potrafi przeprosić. Najważniejsza jest dla niego praca i tylko jej się poświęca, mimo, że nie jest zbyt lubiana wśród ludzi, którzy go otaczają. Ma lekką paranoję i nigdy nie rozmawia o ważnych dla swojej pracy sprawach w miejscach w których ktoś mógłby go podsłuchać, a już na pewno nie przynosi pracy do domu – kompletnie nie ufa synowi. I mimo złych relacji między nim, a Rainem nie umie go po prostu wyrzucić z domu, tłumaczy sobie to tym, że jak już postanowił raz go przygarnąć to powinien się tego trzymać, a naprawdę to nigdy nikomu by się nie przyznał, ale jego własna krew jest dla niego ważna, a Rain jest jego dzieckiem, jedynym jakie ma i będzie miał. W dodatku jest osobą strasznie chaotyczną, nie potrafi ogarnąć wokół siebie bałaganu i często zapomina o tym, że organizm potrzebuje jedzenia, a potem nadrabia kalorie za pomocą fastfoodów i zupek w trzy minuty. raz w tygodniu potrzebuje chwili tylko dla siebie i zamyka się wtedy w swoim pokoju na kilka godzin i stara się nie myśleć o niczym - uważa, że tylko dzięki temu jeszcze nie oszalał.
Wygląd: Na pierwszy rzut oka, Lynx wydaje się być przeciętnym i niczym nie wyróżniającym się mężczyzną koło czterdziestki. Dopiero z bliska można zauważyć, że jego czarne włosy są roztrzepane, jakby ich nie czesał po wstaniu z łóżka, a ciemne, niemal czarne oczy, błyszczą chłodno i jest w nich coś wyrachowanego. Skórę ma niezdrowo jasną, przez to, że poza mieszkaniem bywa zazwyczaj tylko po zmroku. Kiedy wychodzi z domu ma na sobie zawsze długi, skórzany, czarny płaszcz z wysokim kołnierzem, a przy jego pasku błyszczy odznaka policyjna. Dłonie chronią mu rękawiczki, a buty z wysoką cholewą zawsze błyszczą. Po domu chodzi różnie ubrany, w zależności od tego co znajdzie i będzie w miarę czyste. Jego ciało zdobi wiele blizn, pamiątek po bronieniu Nowego Jorku przed wszelkiej maści złoczyńcami, nie tylko gangami i rebeliantami z podziemi. Jednak największą z nich zdobył jeszcze w czasach, kiedy chodził do szkoły policyjnej. Na jednych z ćwiczeń, na których uczyli się bronić przed nożownikami, nie udało mu się odpowiednio szybko uciec przed kolegą, który dla zabawy używał ostrego noża. Lynx ma teraz szramę przez całą klatkę piersiową – od żeber z lewej strony do obojczyka po prawej. Nie nosi biżuterii uważa, że to niemęskie i w dodatku niebezpieczne. Na przedramieniu ma wytatuowany numer swojej odznaki.
Orientacja: Heteroseksualna
Specjalne umiejętności:– dobrze strzela z krótkiej broni,
- ma talent do przesłuchiwania ludzi – w większości przypadków potrafi wyczytać z ich języka ciała czy kłamią, albo jakie emocje w danej chwili czują.
- boks
Słabości:- wrażliwy na leki przeciw bólowe i nasenne – po obydwu śpi jak zabity przez kilkanaście godzin albo zachowuje się jak pijany,
- ma duży problem z zasypianiem bo często ma koszmary i przez to czasem cierpi na bezsenność,
- wbrew pozorom Rain – sam może go stłuc na kwaśne jabłko ale komuś innemu nie pozwoli,
Ekwipunek:
- glock 17
- nóż sprężynowy,
- komórka,
- pęk kluczy,
- portfel,
- pałka gumowa, pałecjantowa,
- paralizator.
Aktualne zajęcie: jest policjantem na nocnej zmianie.
Historia: Lynx urodził się w średnio majętnej rodzinie. Jego ojciec miał swój sklep spożywczy i dzięki niemu utrzymywali się na co dzień, wystarczało im to zupełnie. Był dzieckiem –niespodzianką, bo jego rodzice na długo przed jego poczęciem pogodzili się z faktem, że nie mogą mieć dzieci, bo jego matka nie mogła zajść w ciążę, a na drogie terapie nie było ich stać. Kiedy Lynx się urodził okazało się, że jego Jacob i Kate Laurier nie są już tak chętni na bycie rodzicami, jak mogłoby się wydawać ale wychowali syna najlepiej jak umieli. Dawali mu wszystko czego potrzebował, oczywiście w granicach rozsądku, ale nigdy też nie byli przesadnie uczuciowi wobec syna. Dla Lynxa było to normalne, że rodzice go nie przytulali, nie całowali i nie układali do snu jak innych chłopców i w zupełności mu to nie przeszkadzało. W szkole miał znajomych i uczył się całkiem nieźle, ale orłem nigdy nie był. Jeszcze we wczesnych latach szkolnych zawsze bardzo interesował się zwierzętami, szczególnie tymi gatunkami, którym groziło wyginięcie, szczególnie upodobał sobie rysie i cały jego pokój był obwieszony plakatami z wizerunkami tych dzikich kotów. I stąd wzięło się jego przezwisko – Lynx. Nazywali go tak koledzy w podstawówce, a potem chłopak nowopoznanym osobom sam się tak przedstawiał.
Marcus gdy miał piętnaście lat został zaatakowany na ulicy przez jakiegoś nieznanego mu mężczyznę, nawet nie wiedział czy był on członkiem jakiegoś gangu. Ważne natomiast było to, że był to przełom w jego życiu, który sprawił, że z chłopca bez celu w życiu stał się osobą, która chce za wszelką cenę obronić ludzi przed takimi osobnikami jak ten mężczyzna, który stłukł go do nieprzytomności, okradł i zostawił w zaułku. Chłopak na szczęście wyszedł z tego z niegroźnymi obrażeniami, ale mogło się skończyć o wiele gorzej. Zresztą nie był jedyną osobą pobitą w Nowym Jorku i ktoś inny mógł nie mieć tyle szczęścia… Tak więc po tamtym wydarzeniu Lynx postanowił, że chce zostać policjantem.
Po średniej szkole Lynx poszedł do szkoły policyjnej i ze wszystkich sił starał się być najlepszy ale bywało różnie. W wieku dwudziestu lat, na jakiejś imprezie z przyjaciółmi poznał Elisabeth Ivers i była to krótka przygoda, pod wpływem alkoholu, która nie zostawiła w pamięci Lynxa zbyt wiele wspomnień. Jednak jakiś czas potem spotkał tę dziewczynę i okazało się, że była w ciąży. Właściwie powiadomiła o tym Lynxa tylko, nie oczekiwała niczego od niego, co go bardzo ucieszyło – nie stać go było ani na dziecko ani na alimenty i nie czuł się gotowy na bycie ojcem. Powiedział tylko dziewczynie, że jakby bardzo czegoś potrzebowała, to żeby dopiero wtedy się z nim kontaktowała, a ta w innym przypadku ma go zostawić w spokoju. Kilka miesięcy potem dostał smsa, że ma syna, nawet nie odpisał. Niedługo potem Lynx został policjantem i miał już wiele innych problemów na głowie.
Niedługo przed tym jak Lynx dowiedział się, że zostanie ojcem, jego rodzice zamknęli sklep i wyprowadzili się na Florydę, potem utrzymywali z Lynxem sporadyczny kontakt – telefony na święta i w urodziny.
Lata, kiedy wojny gangów stawały się coraz bardziej brutalne i władza coraz mniej się liczyła, Lynx pamięta jako koszmar. Każdemu policjantowi było ciężko, niemożliwym było zmagać się ze wszystkim, co działo się w mieście i jednocześnie, żeby to nie odbiło się na psychice. Lynx miał wtedy koszmary, nie mógł spać nocami i coraz więcej pił, zresztą nie on jeden wśród policjantów. Każdy wychodząc do pracy z domu zastanawiał się czy wróci tam jeszcze.
Przewrót w mieście na korzyść władzy, Lynx w zasadzie przyjął z ulgą. Musiał walczyć z gangami i pracować tak, żeby pozbyć się ich z miasta raz na zawsze – czyli robił to, czego pragnął najbardziej. Nawet kiedy doszło do uciskania tych najsłabszych i skutecznie wmawiał sobie, że tak musi być, bo to jedyny sposób na pozbycie się zgnilizny w mieście. Z czasem Lynx z coraz większą obojętnością uciskał tych najsłabszych i bez większego wahania bił i zmuszał do zdradzania największych sekretów na przesłuchaniach, cieszył się, że wreszcie zapanowało prawo!
Gdy dwa lata po zdobyciu władzy przez rząd na murach zaczęły pojawiać się graffiti i plakaty o treści antyrządowej, Lynx zaczął przeczuwać, co może się stać. I tak znów wkroczył na wojenną ścieżkę w obronie prawa miasta. I wtedy kiedy był na jednym z nocnych patroli w slumsach, na jednej ulic usłyszał znajome nazwisko – Ivers. Był zdziwiony i zaniepokojony, miał nadzieję, że jednak mu się przesłyszało, ale jak zobaczył młodego chłopaka, który próbował się właśnie jakoś wytłumaczyć jego koledze po fachu, dlaczego się szlaja po ulicach po godzinie policyjnej, zrozumiał, że przeszłość go dopadła. Wyglądał trochę jak on sam i jak wspomnienie dziewczyny, która urodziła mu dziecko… Po krótkiej rozmowie z chłopakiem okazało się, że jest on synem Elisabeth. Zabrał chłopaka na posterunek i wyciągnął z niego, że jego matka nie żyje, zmarła kilka miesięcy wcześniej, a sam chłopak wylądował na ulicy. Lynx poczuł się odpowiedzialny za chłopca i postanowił, że musi coś z tym zrobić…Wytłumaczył mu kim jest i że najlepiej dla niego będzie, jak chłopak zamieszka u niego. Lynx posiadał jeden wolny pokój, który Rain mógł zająć.
I w taki sposób Lynx popełnił największy błąd życia – przygarniając swojego syna.
Inne:- po mieście porusza się pieszo albo radiowozem,
- po pracy wypija kilka drinków i idzie spać, przez pierwszych kilka godzin nie obudziłby go nawet czołg,
- nawet jak ma wolne to lubi patrolować ulice po nocy,
- nie potrafi kompletnie gotować, przypala nawet wodę na herbatę.
